Rezerwat „Mszar koło Starej Dobrzycy” został utworzony 10 listopada 1976 r. na terenie oddziału 243b Nadleśnictwa Resko (Leśnictwo Dobrzyca), ok. 1,7 km na południe od Starej Dobrzycy, pośród rozległych lasów pogranicza Wysoczyzny Łobeskiej i Równiny Nowogardzkiej. Ochroną zostało objętych ponad 11 hektarów ekosystemu oligotroficznego torfowiska wysokiego wraz z zanikającym oczkiem wodnym.
Pod względem przyrodniczym jest to jeden z najcenniejszych rezerwatów torfowiskowych w województwie. Pośród mszarnych kożuchów przenikają się elementy łąk, lasu i zbiornika wodnego, tworząc idealne miejsce dla bytowania chronionych gatunków roślin – a jest ich tu około 30. Bez problemu można odnaleźć wełniankę pochwowatą, modrzewnicę i borówkę bagienną, a wprawne oko z pewnością wypatrzy również niewielkie liście mięsożernej rosiczki, uzbrojone w lepkie wyrostki, przy pomocy których roślina poluje na drobne owady, uzupełniając tym sposobem niedobory substancji pokarmowych. Na skraju torfu można również spotkać zwarte krzewy bagna zwyczajnego, używanego w dawnych czasach do odstraszania moli w domostwach. Nie mniej ciekawie przedstawia się flora mchów, wśród których występuje widłoząb falisty, rokiet zwyczajny i wszędobylskie torfowce, tworzące kilkusetletnią warstwę materii organicznej, sięgającą wiele metrów w głąb torfowiska. Niestety w ostatnich latach nie widuje się już dwóch reliktowych gatunków, spotykanych tu wcześniej: spokrewnionego ze storczykami wątlika błotnego oraz żurawiny drobnolistkowej.
Do rezerwatu najłatwiej dotrzeć drogą ze Starogardu do Starej Dobrzycy. Można też dostać się tu zielonym szlakiem rowerowym „Nad wodę”, biegnącym z Reska do wsi Łagiewniki. Nieopodal torfowiska, po drugiej stronie szosy znajduje się parking leśny z miejscem odpoczynku nad jeziorem Dobrzyca. Przed przekroczeniem granicy rezerwatu warto zaczerpnąć nieco informacji z tablicy edukacyjnej, gdzie m. in. określono zasady przebywania na terenie rezerwatu. Z uwagi na unikalne walory przyrodnicze, każdorazowe zwiedzanie torfowiska należy uzgadniać z nadleśnictwem. Trzeba przy tym pamiętać, że podczas eksploracji terenów bagiennych zalecana jest szczególna ostrożność, zwłaszcza w pobliżu oczek wodnych, gdzie mszarne podłoże bywa bardzo niestabilne i podatne na przerwanie.
